Po drugie, w kontekście przeprowadzonych ex post obliczeń wysokości rekompensaty z tytułu świadczenia usługi publicznej, jako podstawę dla obliczeń wysokości publicznej należy przyjąć rzeczywiste koszty paliwa.

Stałe zwolnienie z opłat rejestracyjnych i innych opłat nie jest jednak ograniczone do rekompensaty z tytułu publicznej, w związku z czym nie można go uzasadnić na podstawie art. 106 ust. 2 TFUE.

W rozumieniu Urzędu art. 22 ustawy o transporcie zarobkowym pozwala na wypłatę rekompensaty mającej na celu pokrycie publicznej (w tym uzasadnionego zysku) po odjęciu dochodów ze sprzedaży biletów, przy czym rekompensata wykraczająca poza ten zakres nie mogłaby być oparta na ustawie o transporcie zarobkowym.

Arthur Andersen podtrzymał swoje wcześniejsze wnioski w dokumencie z dnia 13 września 2001 r., przekazanym jako załącznik do pisma władz francuskich z dnia 15 września 2001 r. Dnia 26 października 2001 r. władze francuskie skierowały do Komisji kolejną notę zawierającą analizę książeczek oszczędnościowych „Livret bleu” w świetle wspólnotowego prawa w zakresie konkurencji, a dnia 7 stycznia 2002 r. notę dotyczącą publicznych, w której ponownie przywołano bez wprowadzania jakichkolwiek zmian dane liczbowe już wcześniej przedstawione przez Crédit Mutuel.

Zgodnie z art. 5 ustawy nr 21/92: „Wywiązywanie się z obowiązku świadczenia usługi publicznej powierzonego spółce RTP SA […] przyznaje tej spółce prawo do otrzymania rekompensaty, której dokładna kwota będzie odpowiadała rzeczywistym publicznej, obliczanym na podstawie obiektywnie wymiernych kryteriów i zgodnie z zasadą prawidłowego zarządzania”.

W oparciu o dostarczone informacje Urząd uznaje, że ponieważ Mesta AS prowadziła osobną rachunkowość w przypadku umów przejściowych dotyczących eksploatacji i utrzymania, przedstawione publicznych zostały prawidłowo przyporządkowane.

Urząd zauważa po pierwsze, że w sprawozdaniu PWC oraz w drugim sprawozdaniu BDO publicznej zostały obliczone na podstawie kosztów i przychodów związanych z funkcjonowaniem hipotetycznej floty minimalnej [83].

W sprawozdaniach przedstawionych przez władze norweskie wskazano, że omawiane trzy środki służyły nie tylko pokryciu zwiększonych publicznej, ale także zrekompensowaniu kosztów działalności wykraczającej poza zakres świadczenia usługi publicznej [52].

Komisja uważa, że fundusze otrzymane przez RTP były jeszcze niższe od całkowitych kosztów netto poniesionych w związku z wywiązaniem się przez tę spółkę z obowiązków nałożonych na nią przez państwo, biorąc pod uwagę fakt, iż w tabeli 6 w motywie 207 nie uwzględniono wszystkich publicznej przez RTP w latach 1992–1998.

W celu zachowania równowagi finansowej spółki RTP, na kolejnym etapie Portugalia zastosowała środki ad hoc, aby sfinansować publicznej przez RTP.

Była to zarówno kontrola finansów, jak i zarządzania, chociaż krajowa izba kontroli nie posiadała uprawnień do tego, aby zapobiec nadmiernej rekompensacie publicznych przez TV2.

Była to zarówno kontrola finansów, jak i zarządzania, chociaż krajowa izba kontroli nie posiała uprawnień do tego, aby zapobiec nadmiernej rekompensacie publicznych przez TV2.

Jak podkreślono w motywach 201 i 202, system rocznych płatności z tytułu rekompensaty wybrany przez Portugalię spowodował zaniżenie rzeczywistych publicznej przez spółkę RTP i doprowadził do akumulacji długu.

Tabela 6 w motywie 207 zawiera przegląd publicznej przez spółkę RTP (zarówno kosztów inwestycyjnych, jak i kosztów operacyjnych netto), obliczonych zgodnie z obowiązującymi zasadami księgowania kosztów, oraz rekompensaty otrzymanej z tytułu inwestycji i kosztów operacyjnych.

Dlatego też roczne wkłady na rzecz ZT służyły jako rekompensata z tytułu publicznej poza rynkiem.

Największa część kosztów zwanych publicznej wskazanych w zgłoszeniu (zob. rysunek 1) odpowiadała w 2010 r. premiom i dodatkom wypłacanym hodowcom, właścicielom i jeźdźcom (493 mln EUR, co stanowi około 63,6 % kosztów całkowitych).

Zgodnie z komunikatem skuteczność kontroli powinna wynikać z przeprowadzania jej w regularnych odstępach czasu przez niezależny podmiot w połączeniu z mechanizmami mającymi na celu uzyskanie zwrotu ewentualnych nadmiernych rekompensat lub spowodowanie właściwego przydziału w następnym roku budżetowym ewentualnych rezerw nieprzekraczających 10 % rocznych publicznej z jednej strony lub ewentualnego subsydiowania skrośnego z drugiej strony.

Wypłacona rekompensata przede wszystkim nie może przekroczyć publicznych, z uwzględnieniem związanych z nią przychodów oraz uzasadnionego wynagrodzenia za wykonanie tych obowiązków.

Ze względu na ocenę proporcjonalność finansowania publicznych ze środków państwowych, nie należy włączać do obliczeń dodatkowych korzyści, ponieważ w przypadku gdyby koszty te były poniesione, spowodowałoby to odpowiednie podniesienie kosztów wstępnych związanych z obowiązkiem świadczenia usług publicznych powierzonego TV2. W aspekcie wyniku netto korzyści te nie stanowiłyby różnicy.

W związku z tym koszty związane z przekształceniem nadawcy publicznego stanowiły automatycznie publicznej, które państwo mogło w uzasadniony sposób zrekompensować.